เอเชียนเกมส์ 2010 เป็นการแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 16 จัดขึ้นที่ เมืองกว่างโจว มณฑลกวางตุ้ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ระหว่างวันที่ 12 ถึง 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553 นับเป็นเมืองที่สองของจีน ที่เป็นเจ้าภาพการแข่งขันรายการนี้ หลังจากเอเชียนเกมส์ครั้งที่ 11 ที่กรุงปักกิ่ง เมื่อปี พ.ศ. 2533
มี 45 ประเทศเข้าร่วมการแข่งขัน เพื่อชิง 476 เหรียญทองใน 42 ชนิดกีฬา นับเป็นเอเชียนเกมส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยจัดมา ทั้งนี้ ยังมีเมืองใกล้เคียงอีกสามแห่ง ร่วมเป็นเจ้าภาพกับกว่างโจวด้วยคือ เมืองตงก่วน โฝซาน และซั่นเหว่ย นอกจากนั้น ในการแข่งขันครั้งนี้ ยังได้เริ่มทดลองบังคับใช้กฎระเบียบใหม่ ๆ เพื่อเป็นพื้นฐานสำหรับเอเชียนเกมส์ครั้งที่ 17 ในปี พ.ศ. 2557 ที่เมืองอินชอน ของเกาหลีใต้ด้วย
การเสนอชื่อเป็นเจ้าภาพ
ผลการเสนอชื่อเป็นเจ้าภาพในโดฮา ประเทศกาตาร์ เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2547 กว่างโจวได้รับสิทธิ์เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 2010 การตัดสินใจดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากเมืองที่เคยเสนอชื่อเป็นเจ้าภาพได้ถอนตัวไปด้วยสาเหตุที่แตกต่างกัน โซลถอนตัวเมื่อพิจารณาว่าช่วงห่างระหว่าง พ.ศ. 2545 และ พ.ศ. 2553 สั้นเกินไป เนื่องจากเมื่อแปดปีที่แล้ว เกาหลีใต้เคยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันที่ปูซาน ในปี พ.ศ. 2545 กัวลาลัมเปอร์ถูกบีบให้ถอนการเสนอชื่อ หลังจากถูกคว่ำบาตรโดยคณะรัฐมนตรี เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการจัดการแข่งขันสูงเกินไป ทำให้เหลือกว่างโจวเพียงแห่งหนึ่งที่ยังไม่ถอนตัว
พิธีเปิด
พิธีเปิดการแข่งขันจัดเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553 ณ เกาะเทียมไห่ซินซา กลางแม่น้ำจูเจียน โดยใช้แนวความคิด "แผ่นดินและทะเล" มีนายเหวน เจีย เป่า นายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นประธาน และนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรีไทย ร่วมในพิธีเปิดด้วย ในพิธีเปิดนี้ จาง จื่ออี๋ นักแสดงและนักร้องชื่อดังของจีนร่วมแสดงด้วย สำหรับการเดินเข้าสู่สนามของนักกีฬาและเจ้าหน้าที่นั้นเรียงลำดับประเทศตามอักษรภาษาอังกฤษ ประเทศไทยเป็นลำดับที่ 39 โดยดนัย อุดมโชค เป็นผู้เชิญธงชาติ มีการบรรเลงเพลงลอยกระทงประกอบขบวน ส่วนการจุดคบเพลิงนั้น เหอ ซ่ง นักกีฬากระโดดน้ำได้จุดคบเพลิงใส่ประทัดยักษ์พุ่งเปลวไฟใส่คบเพลิงเสาสูงที่ประกอบในช่วงการแสดง[ต้องการอ้างอิง]
ประเทศที่เข้าร่วมมีทั้งหมด 45 ประเทศ
กัมพูชา
กาตาร์
เกาหลีใต้
เกาหลีเหนือ
คาซัคสถาน
คีร์กีซสถาน
คูเวต
จอร์แดน
จีน
ญี่ปุ่น
ซาอุดีอาระเบีย
ซีเรีย
ติมอร์ตะวันออก
เติร์กเมนิสถาน
จีนไทเป
ทาจิกิสถาน
ไทย
เนปาล
บรูไน
บังกลาเทศ
บาห์เรน
ปากีสถาน
ปาเลสไตน์
พม่า
ฟิลิปปินส์
ภูฏาน
มองโกเลีย
มัลดีฟส์
มาเก๊า
มาเลเซีย
เยเมน
ลาว
เลบานอน
เวียดนาม
ศรีลังกา
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
สิงคโปร์
อัฟกานิสถาน
อินเดีย
อินโดนีเซีย
อิรัก
อิหร่าน
อุซเบกิสถาน
โอมาน
ฮ่องกง
ที่มา จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
